Nadaliśmy jej imię "Irena" na cześć naszej koleżanki z biura, która także bardzo lubi orzechy. Nie jest jednak wiewiórką parkową, czyli oswojoną do tego stopnia, że potrafi przyjść do człowieka wyciągającego do niej dłoń ze smakołykiem. Co to, to nie. Nasza Irena jest dzika i wolna jak przystało na dzikie zwierzę, a że akurat w pobliżu jej domu mieszkają ludzie? Cóż, trzeba jakoś koegzystować.

Pomimo jej nieprzeciętnej ruchliwości udało się zrobić kilka zdjęć, które przybliżają jej codzienne rytuały.

Niestety zdjęcia nie oddają całej palety dźwięków, które z siebie wydaje – gdy jest zła, „fuka", natomiast gdy znajdzie jakiś smakowity owoc radośnie popiskuje.   

Ciekawostki

• Ile gatunków wiewiórek mieszka w Polsce? Otóż do rodziny wiewiórkowatych należą m. in. występujące w Polsce susły moręgowaty i perełkowaty oraz świstak.
• Czy wiecie, że wiewiórka oprócz orzechów i żołędzi zjada także pokarm zwierzęcy? Wyjada jaja ptaków, a czasami nawet pisklęta. Ponadto zjada grzyby (podobno nawet suszy je na drzewach), pędy roślin, ślimaki, owady i nawet porosty.
• Wiewiórki mieszkają w gniazdach. Rzadziej są to gniazda zbudowane przez ptaki, najczęściej własnoręcznie utkane kuliste konstrukcje. Posiada ich kilka, śpiąc w nich na zmianę po to, aby zmylić polujące na wiewiórki kuny.
• Wiewiórki nie zapadają w sen zimowy. Są aktywne przez cały rok, jednak w bardzo mroźne dni mogą nie opuszczać swoich miejsc zimowania i ograniczać swoją aktywność do minimum.
• W dziuplach lub budkach lęgowych wiewiórki mają swoje spiżarnie. Magazynują w nich zapasy na zimę. Swoje „skarby" zakopują także w ziemi lub w suchych liściach leżących na ziemi. Często zapominają gdzie schowały pożywienie. Później spotykamy w lesie gatunki drzew ciężkonasiennych, których pojedyncze osobniki oddalone są o kilkanaście lub kilkaset metrów od pozostałych przedstawicieli swojego gatunku. Kto wie, może zasadziły je właśnie wiewiórki.