W latach 50-tych,60-tych i na początku lat 70 ubiegłego wieku leśnictwo nosiło nazwę Zbęczków, którą przyjęło od pobliskiej wsi. W miarę rozszerzania się wsi Łąck w stronę leśniczówki i zmieniono nazwę leśnictwa.W powyższym okresie na terenie leśnictwa gospodarkę leśną prowadzili następujący leśniczowie:

• - w latach 50 do roku 1957 – Edmund Jezierski
• - od roku 1957 do grudnia roku 1981, aż do przejścia na emeryturę – Jerzy Poinc
• - od roku 1982 do października roku 1985 – Zbigniew Matysiak
• - od listopada roku 1985 do chwili obecnej – Paweł Stańczak

W roku 2002 po odejściu na emeryturę leśniczego leśnictwa Zdwórz Edwarda Banachowicza i likwidacji tegoż leśnictwa jego część przyłączono do leśnictwa Łąck oraz kompleks Górki. Powierzchnia leśnictwa wynosi obecnie w/g stanu na dzień: 01.01.2014 r. - 1545,88 ha. Administracyjnie leśnictwo usytuowane jest na terenie powiatu płockiego i dwóch gmin Łąck oraz Gąbin i sąsiaduje z ponad dwudziestoma wsiami oraz terenami miasta Płock i gminy Gostynin.

Na obszarze leśnictwa zlokalizowana jest szkółka leśna w Woli Łąckiej (oddz. 217), która zapewnia materiał sadzeniowy na potrzeby całego Nadleśnictwa, a także wydzielone powierzchnie do zbioru nasion drzew leśnych m.in. dębu, jawora i lipy.

Leśnictwo Łąck charakteryzuje się występowaniem na przeważającej powierzchni żyznych gleb leśnych z dominującymi lasowymi typami siedliskowymi,  w mniejszym zakresie występują olsy oraz bory. W związku z powyższym dominują drzewostany o wysokiej zasobności i dobrej jakości, przeważnie wielogatunkowe. Możemy tutaj spotkać wszystkie gatunki lasotwórcze i biocenotyczne drzew, krzewów leśnych i roślin runa leśnego.

Jako że bogate tereny leśne stanowią doskonałą bazę żerową dla wielu gatunków rodzimej fauny, bez trudu możemy tu spotkać przedstawicieli zwierzyny grubej oraz drobnej i to zarówno roślinożerców jak też drapieżników: łosia, jelenia, daniela, sarny, dziki, lisy, jenoty, borsuki, zające, czasami wydry oraz znaczące bogactwo świata ptaków i owadów. Bywały również spotkania z rysiem. 

Powierzchnia leśnictwa cechuje się także niezwykle zróżnicowanym ukształtowaniem terenu od obszarów prawie płaskich do silnie pofalowanych przechodzących w pagórki o sporym kącie nachylenia, przedzielonych niekiedy ciekami, zbiornikami wodnymi lub zabagnionych.

Na terenie leśnictwa zlokalizowane są dwa rezerwaty przyrody: Dąbrowa Łącka oraz Korzeń gdzie ochronie podlegają ekosystemy rzadkie i zagrożone m.in. grądy.

Na obszarze leśnictwa występują również pomniki przyrody m.in. jednogatunkowa aleja bukowa składająca się z 60 szt. drzew w wieku ok 130 lat, czy dąb bezszypułkowy zrośnięty z 7 pni. W miejscowości Wola Łącka znajduje się miejsce pamięci narodowej – pomnik upamiętniający ofiary z okresu II wojny światowej.

Jednym z problemów, z którymi boryka się leśnictwo, jest łanowe i bardzo intensywne występowanie trzcinnika oraz ekspansywne naloty grabowe na uprawach leśnych, które bardzo szybko potrafią zniweczyć trud sadzenia młodych drzew. Czego nie zniszczą chwasty dokończy zwierzyna, stąd też konieczne są grodzenia. Aby wyjść na przeciw powyższym problemom leśnictwo wykorzystuje odnowienia naturalne, w czym jest specjalistą w regionie.

Jednakże najpoważniejszym problemem, którego nie sposób, pomimo ogromnych nakładów pracy, wyeliminować jest zaśmiecanie terenów leśnych zwłaszcza w okolicach jezior przez turystów.