W 1412 roku założono wieś Korzeń. Powstała ona  na „surowym korzeniu", czyli po wykarczowaniu części puszczy. W ten sposób ukształtowała się zasadnicza, północna granica kompleksu leśnego Korzeń. W późniejszych czasach wykarczowano puszczę na  południowej stronie lasu i tak pozostał kompleks leśny Korzeń w zbliżonych granicach do dnia dzisiejszego. Od 1462 roku (po inkorporacji Mazowsza do Korony) do rozbiorów, las korzeński stanowił własność królewską (tzw. królewszczyznę), o czym świadczy nazwa wsi ciągnącej się wzdłuż kompleksu leśnego – Korzeń Królewski.  Był on zapewne użytkowany zgodnie z ówczesnymi prawami i na jego straży stała administracja królewska, lub kasztelańska zatrudniając odpowiednie służby. Po rozbiorach królewszczyzny przeszły na własność rządową, ostatecznie zaś lasy korzeńskie znalazły się pod zaborem rosyjskim. Powołano wówczas administrację leśną na wzór carski. W XIX wieku kompleks Korzeń wchodził w skład większej struktury administracyjnej  jakim było Leśnictwo Brwilno, póżniejszy Gostynin, i stanowił niższą jednostkę administracji leśnej, czyli straż Korzeń (pierwowzór współczesnego leśnictwa). Po odzyskaniu niepodległości, w 1919 roku powstało Nadleśnictwo Łąck, w skład którego weszło utworzone leśnictwo Korzeń i ta struktura nie zmieniła się do czasów współczesnych. W latach międzywojennych leśnictwo Korzeń miało powierzchnię około 1800 ha gdyż w jego skład wchodziło jezioro Zdworskie i otaczające je lasy. Ostatnia zmiana granicy leśnictwa miała miejsce w 2003 roku. Po zlikwidowaniu leśnictwa Zdwórz przyłączono do Korzenia całe uroczysko Koszelew (380 ha) i ten sposób osiągnięto aktualną powierzchnię leśnictwa 1566,15 ha.

Do najdłużej prowadzących leśnictwo Korzeń leśniczych od 1919 roku należą:

• 1920-1940 Alojzy Sokołowski
• 1977-1999 - Wiesław Torbicki.
• Od 1 stycznia 1999 r. leśniczym jest Fryderyk Walczak

Przeważa teren płaski, tylko przy ciekach wodnych występują strome skarpy. Przez teren leśnictwa przepływa wiele cieków wodnych, są to rowy melioracyjne odprowadzające wodę z pól, prowadzą one wodę tylko okresowo. Jedynym ciekiem, który stale prowadzi wodę jest Wielka Struga, która wpływa do jeziora Zdworskiego.

Drzewostany leśnictwa Korzeń obejmują całe spektrum zbiorowisk leśnych. Od skrajnie ubogich suchych borów chrobotkowych przez bory sosnowe, lasy mieszane do grądów i wilgotnych olsów jesionowych. Dominujące typy siedlisk : ok 70 % siedliska lasowe (głównie LMśw i Lśw), ok. 25% siedlisk borowych (głównie BMśw  i Bśw). Głównym gatunkiem drzewiastym jest nadal sosna pospolita (ok 65% pow.). Jej udział spada na korzyść dębu szypułkowego i bezszypułkowego ( ok 20%) oraz buka pospolitego. W drzewostanach występują też pozostałe główne gatunki lasotwórcze : brzoza brodawkowata, olsza czarna, modrzew europejski, świerk pospolity, klony, wiązy. Bardzo rozwinięta jest warstwa podszytowa oraz drugie piętro lasu. Z ciekawszych roślin jakie możemy spotkać w Korzeniu : chrobotki sp., wawrzynek wilczełyko.

Główne gatunki  zwierząt występujące na terenie leśnictwa to, od największego : łoś, jeleń, dzik, sarna, lis. Stany w.w. gatunków są zbyt wysokie. Oczywiście występuje też bóbr europejski, który jest bardzo ekspansywny i powoduje duże szkody.

Najważniejszymi problemami, z którymi boryka się leśnictwo są to wysokie stany zwierzyny płowej i wynikający z nich wysoki poziom szkód. Wspomniany już bóbr także daje się we znaki. Leśnictwo Korzeń jest leśnictwem o dużej intensywności zadań gospodarczych (przynajmniej jak na warunki nadleśnictwa Łąck). Wysokie pozyskanie użytków rębnych pociąga za sobą skomplikowaną hodowlę lasu, dużą ilość rębni złożonych, dużą powierzchnię zakładanych upraw, pielęgnacji upraw, czyszczeń wczesnych, czyszczeń późnych. Ale dajemy sobie radę ze wszystkimi wyzwaniami, bo kochamy tę robotę :) .